De laatste loodjes....
Vanmorgen werd Kayleigh wakker met de woorden : "Mam, nu is het aftellen pas écht begonnen. Nog maar een paar dagen en dan ben ik eindelijk van die $#%&*@~" school af !"
En ik kan het me zo goed voorstellen !! Er moesten zoveel gesprekken worden gevoerd , waarin we steeds wéér moesten uitleggen dat we een meisje hadden met een speciale gebruiksaanwijzing. Zó vaak was beterschap belooft , en even zo vaak was ze wéér in de steek gelaten.
Afgelopen zaterdag had Kayleigh een schoolverlatersdag. Van 11 uur 's morgens tot 12 uur 's nachts zou er gefeest gaan worden met groep 8, en dit zou worden georganiseerd door de ouders. Kayleigh is niet gegaan . "Wat moet ik op een feest van een groep , waar ik nooit bij heb gehoord ?!"
Ik had het er achteraf moeilijker mee dan zijzelf. Toen de beslissing was gevallen, schudde ze het opgelucht van zich af.
Het groepje notoire pestkoppen dat haar de volgende dag verweet dat ze groep 8 in de steek had gelaten , heeft ze toe gebeten : "Doe nou maar niet zo zielig ineens...alsof het jullie iets interesseerde dat ik er niet bij was ! "
En ik was blij dat ze eindelijk een weerwoord had gevonden !!
Woensdag is de uitvoering van de schoolmusical. Kayleigh droomde al tijden van een grote rol, maar die kreeg ze nooit tijdens weekviering . Maar in de musical heeft ze een prominente rol met 3 solo's. Dat is de reden waarom ze niet eerder van de school wilde. "Dat zullen ze me niet afnemen , en dan kan ik eindelijk laten zien wat ik in me heb !"
Ik hoop zo dat er de laatste 2 dagen geen pesterijen meer plaats zullen vinden , en dat ze haar droom tot een goed einde kan brengen !
Na de musical volgt nóg een feestavond (o, wat hebben we daar zin in .... ) met de leerkrachten , alle ouders met het laatste kind op school en de kinderen .
Donderdag nog een gezamelijke lunch, en dan is het EINDELIJK vakantie !!!!
En daar is zij aan toe...maar ik ook ! Want ik ben (emotioneel ) doodmoe van alle heftige emotionele buien, de vele intake- en voortgangs-gesprekken , het heen en weer rijden naar de trainingen (en het wachten), de oudercursus voor kinderen met een autisme spectrum stoornis, het regelen van de hernieuwde aanvraag voor een PGB, de roddel van de ouders en de pesterijen van de kinderen , het bagatellliseren door de familie van wat er aan de hand is met ons meisje, ...... en gewoon omdat ik vind dat mijn lieve meisje zo anders verdient !
Maar we gaan een positieve periode tegemoet : de school , waar Kayleigh naartoe gaat , zal veel meer aandacht geven en een gedegen begeleiding. Ze komt bij 6 andere kinderen in een groepje, met één vaste leerkracht en 2 vakleerkrachten .
En via een vrijwilligersorganisatie krijgt Kayleigh na de vakantie een jaar lang 1 maal per week een maatje, die iets gezelligs met haar gaat doen. Een vrouw van halverwege de 20 , die houdt van zingen, een eigen studiootje heeft en Kayleigh tips kan geven tav zingen en pesten.
Dat belooft dus een beter en vooral leuker jaar te worden.
Maar eerst : VAKANTIE !!!!!